Dziś 85. urodziny obchodzi Andrzej Strejlau.
Fot: CYFRASPORT
Andrzej Strejlau to działacz sportowy, komentator, polski piłkarz nie tylko nożny ale także ręczny. Był trenerem obu wspomnianych wcześniej dyscyplin. Urodził się 19 lutego 1940 roku w Warszawie.
Kariera piłkarska
Karierę sportową rozpoczął w 1954 roku zostając członkiem juniorskiej drużyny piłki nożnej AZS-AWF Warszawa, gdzie występował na pozycji napastnika, na której mógł pochwalić się ponadprzeciętną skutecznością. Swoich sił próbował również w koszykówce (jego szkoła zdobyła mistrzostwo miasta), a także w boksie (1 zwycięstwo, 1 przegrana). Na studiach grał w piłkę ręczną w występującej w I i II lidze Varsovii, a od 1960 roku w Warszawiance. Był reprezentantem Polski w piłce ręcznej 11- oraz 7-osobowej.
W okresie luty-sierpień 1960 rok przywdziewał barwy piłkarskiej Gwardii Warszawa prowadzonej przez legendarnego Kazimierza Górskiego. Jego debiut w Ekstraklasie przypadł na 18. kolejkę w meczu z Polonią Bytom (2:0), jednak musiał opuścić klub z powodu choroby kręgosłupa. W 1966 roku miał krótki epizod w rezerwach Legii Warszawa.
Kariera trenerska
Jego przygoda z trenerką jest jeszcze bardziej rozmaita, a opisywanie jej całej ze wszystkimi szczegółami zajęłoby parę stron. Dlatego skupimy się na najważniejszych rzeczach.
Andrzej Strejlau w 1965 roku pracował z dorosłą kadrą rep. Polski pod okiem Kazimierza Górskiego jako stażysta PZPN. W latach 1966-1968 prowadził drużynę AZS-AWF Warszawa, z która udało mu się awansować do III ligi i zająć w niej siódme miejsce. W 1970 roku został selekcjonerem rep. Polski U23. Drogi Andrzeja Strejlaua i Kazimierza Górskiego ponownie połączyły się w latach 1974-1976. Współpracowali podczas legendarnych Mistrzostw Świata 1974, a także Igrzysk Olimpijskich 1976, gdzie Polacy zajmowali wówczas kolejno trzecie i drugie miejsce.
Kolejny raz jako asystent selekcjonera – tym razem Jacka Gmocha – miał okazję być w latach 1977-1978. W tej roli ponownie wziął udział w Mistrzostwach Świata.
W 1975 roku został trenerem Legii Warszawa, jednak pod warunkiem, że będzie na każde wezwanie selekcjonera reprezentacji Polski. Zajmował kolejno ósme, ósme, piąte i szóste miejsce w lidze. Z klubu odchodził jako jedna z osób, która miała najdłuższy jednorazowy staż w stołecznym zespole.
Później gościł na fotelu trenera w takich klubach jak Knattspyrnufelagio Fram z Islandii i AE Larisa z Grecji. W tym drugim udało mu się zdobyć Puchar Grecji pokonując w finale PAOK FC – było to ich pierwsze trofeum w historii. To i późniejsze dobre wyniki zaowocowały przyznaniem Andrzejowi Strejlauowi honorowego obywatelstwa miasta Larisy.
Powrót do Legii Warszawa
Po powrocie z Grecji w 1986 roku został dyrektorem sportowym Legii Warszawa, a rok później ponownie objął posadę pierwszego trenera. Ligę kończył na trzecim miejscu i w tym samym sezonie osiągnął finał Pucharu Polski. Następny sezon zakończyli na czwartym miejscu, tym razem triumfując w Pucharze Polski. Jego przygoda w Legii zakończyła się, gdy otrzymał nominację na selekcjonera reprezentacji Polski.
Jest trenerem, który najwięcej razy w historii prowadził Legię w ligowych meczach (164). Łącznie zespół z Łazienkowskiej pod jego wodzą rozegrał 199 spotkań.
Selekcjoner
Owe stanowisko objął 26 czerwca 1989 roku, zmieniając na tym miejscu Wojciecha Łazarka. Niestety porażką zakończyły się elim. do Mistrzostw Świata 1990, elim. do Mistrzostw Europy 1992, a także elim. do Mistrzostw Świata 1994. Andrzej Strejlau zrezygnował ze stanowiska 22 września 1993 roku po przegranym meczu z Norwegią, co zapowiadał już przed tym spotkaniem. Jednym z powodów rezygnacji było również poddanie się operacji. Biało-Czerwonych prowadził w 54 meczach – 18 wygrał, 22 zremisował i 14 przegrał.
Dalsze poczynania jako trener
Po odejściu z kadry zdecydował się na ponad półroczny (październik 1995 – czerwiec 1996) pobyt w Zagłębiu Lubin. Ostatecznie zajął on 10. miejsce w lidze. Z powodu podejrzeń o ustawianie meczów przez klub, Strejlau poszedł na zwolnienie lekarskie, na którym przebywał do momentu zakończenia kontraktu.
Przyszedł czas na egzotyczny kierunek i wyjazd do Chin w celu prowadzenia wykładów dla trenerów reprezentacji. Później został pierwszym trenerem Shenhua FC, zajmując na koniec sezonu drugie miejsce i przegrywając w finale pucharu kraju. Przygodę z chińskim klubem zakończył po rundzie wiosennej następnego sezonu w 1998 roku.
W 2006 roku jego drogi z chińską piłką ponownie mogły się połączyć, lecz odmówił on objęcia posady selekcjonera reprezentacji Chin.
Odmówił on również Widzewowi Łódź, a z tej okazji skorzystał Franciszek Smuda.
Jacek Gmoch
Konflikt i niechęć obu panów do siebie sięga już lat 70. XX wieku, kiedy pracowali oni jako asystenci Kazimierza Górskiego.
Już wtedy zachowania Jacka Gmocha sygnalizowały jego uraz do Andrzeja Strejlaua, a ich rywalizacja rozwijała się w Grecji, gdzie obydwoje trenowali ligowe zespoły. Oliwy do ognia dodał wywiad udzielony przez Gmocha w 2010 roku, w którym umniejszył on rolę Górskiego i Strejlaua w osiągnięciach polskiej reprezentacji. Przypisał sobie stworzenie koncepcji rozwoju polskiej piłki, która miała owocować sukcesami polskiej kadry z lat 1972-1986. Gmoch poszedł o krok dalej i wspomniał o nadużywaniu alkoholu przez Górskiego. W obronie atakowanej dwójki stanęło wielu byłych piłkarzy kadry, ponadto wystosowali oni list otwarty prostujący tezy Gmocha.
W 2018 roku Andrzej Strejlau powiedział, że nigdy w życiu nie poda ręki Jackowi Gmochowi.
Andrzej Strejlau po zakończeniu kariery trenerskiej
1981 i 1986-1987 – szef szkolenia polskiej federacji
1999 – dyrektor sportowy PZPN
1999 – został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski
2001 – wiceprezes i dyrektor ds. sportowych Orlenu Płock
2001 – został członkiem honorowym PZPN
2003-2009 – prezes Hutnika Warszawa
2005-2006 – przewodniczący Kolegium Sędziów PZPN
2008-2009 – rzecznik prasowy PZPN
2014 – Medal Za Długoletnie Pożycie Małżeńskie
2014 – Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy
2015 – Medal Za Zasługi dla Policji
W 2017 roku został przewodniczącym Klubu Seniora PZPN, a w 2018 roku przyznano mu Diamentową Odznakę Honorową federacji.
Działalność w mediach
Przez wiele lat komentował wydarzenia boiskowe oraz udzielał się jako ekspert w różnych studiach meczowych, gdzie współpracował ze stacjami telewizyjnymi przy transmisji meczów rep. Polski, Ekstraklasy i Ligi Mistrzów. Swoje pierwsze spotkania skomentował na antenie TVP podczas trwania Mistrzostw Europy w 1992 roku. Kolejne lata to jego udział, nie tylko w Telewizji Polskiej, ale także w Canal+ czy Polsacie Sport. W maju 2019 roku przeniósł się z Eurosportu na stałe do TVP Sport, gdzie relacjonował ze stadionów spotkania Mistrzostw Europy 2020, które były zwieńczeniem jego kariery komentatora. Od marca 2020 roku jest felietonistą internetowego serwisu TVP Sport.
Życzymy wszystkiego najlepszego i dużo zdrowia!
Czytaj też: Derby Śląska na remis – GKS Katowice vs Piast Gliwice
O autorze:
